Η πριγκίπισσα Μαίρη, η νεράιδα Νεφέλη και το κακό όνειρο (2)

συνέχεια από το προηγούμενο...

«Και πως μπορούμε εμείς να σε βοηθήσουμε Νεφέλη;», ρώτησαν την μικροσκοπική νεράιδα, με μία φωνή τα Λουκοβασιλάκια.

«Πρέπει να πάμε στο παλάτι του Βασιλείου, να μπούμε στο δωμάτιο της πριγκίπισσας Μαίρης και να πάρουμε το φάρμακό της», είπε η Νεφέλη.

«Και γιατί δεν πάμε απλά να αγοράσουμε το φάρμακο;» ρώτησε το Βασιλολουκάκι.

«Γιατί αυτό το φάρμακο είναι φτιαγμένο μόνο για την πριγκίπισσα Μαίρη» είπε η Νεφέλη, που φτερουγίζοντας βρέθηκε στον ώμο του Βασιλολουκακίου, και συνέχισε «Το φάρμακο αυτό είναι ένα μείγμα: αποτελείται κατά ένα μέρος από τα συναισθήματα και κατά ένα άλλο μέρος από τη λογική της πριγκίπισσας Μαίρης, σε υγροποιημένη μορφή. Το τρίτο μέρος που συμπληρώνει το μείγμα είναι η παιδικότητα, Μία σταγόνα την ημέρα από αυτό το μείγμα είναι ικανή να ανακουφίσει την πριγκίπισσα».

«Δεν μπορώ να καταλάβω με ποιο τρόπο μπορεί να υγροποιηθεί η λογική, το συναίσθημα και η παιδικότητα», είπε το Λουκοβασιλάκι.

«Αυτό ακριβώς είναι το μυστικό του γιατρού της ασθένειας του "άδικου"», είπε η Νεφέλη και ξαναφτερούγισε, στάθηκε στον αέρα μπροστά από το Λουκοβασιλάκι και είπε: «Πρέπει να βοηθήσετε».

«Και γιατί διάλεξες εμάς για να σε βοηθήσουμε;», ρώτησε το Βασιλολουκάκι.

Η Νεφέλη φτερούγισε και φτάνοντας μπροστά από τη μύτη του Βασιλολουκακίου, είπε: «Είναι θέμα δεκτικότητας. Εγώ ως νεράιδα απλά κοιμόμουν στο χώμα όταν ένιωσα πάνω μου τα δάκρυα της πριγκίπισσας Μαίρης και ο πόνος της με συγκίνησε και πέταξα ψηλά πάνω από τη Λουκοβασιλούπολη ως νέφος κλαίγοντας, και τα δάκρυά μου έπεσαν σε εσάς. Όλοι οι άλλοι κρατούσαν ομπρέλες».

«Δηλαδή τώρα θα πάμε στο Βασίλειο να βρούμε το φάρμακο της πριγκίπισσας Μαίρης;» ρώτησε το Βασιλολουκάκι τη Νεφέλη, κοιτάζoντας ταυτόχρονα και το Λουκοβασιλάκι.

«Φύγαμε» είπαν με μία φωνή το Βασιλολουκάκι και η Νεφέλη.

...συνεχίζεται