Η πριγκίπισσα Μαίρη, η νεράιδα Νεφέλη και το κακό όνειρο (5)

συνέχεια από το προηγούμενο...

Και ενώ, όσο περπατούσαν τα Λουκοβασιλάκια προς την Λουκοβασιλούπολη με σκοπό να βρουν τον Βασιλιά και τη πριγκίπισσα Μαίρη, η νεράιδα Νεφέλη έφερνε βόλτες γύρω από τα κεφάλια τους λέγοντας πότε πότε: «Δεν μπορείτε να προχωρήσετε πιο γρήγορα;»,

τα Λουκοβασιλάκια δυσανασχετούσαν: «Εμείς δεν έχουμε φτερά να πετάμε!».

Μετά από ώρα φτάνοντας στο δάσος, λίγο πριν τη Λουκοβασιλούπολη, η Νεφέλη τους έδειξε ένα σημείο στο δάσος και είπε: «Εκεί, πίσω από αυτούς τους πυκνούς θάμνους είναι η οικογένεια του Βασιλιά».

Όλοι μαζί προχώρησαν προς το σημείο που έδειξε η Νεφέλη και όταν έφτασαν μπροστά από τους θάμνους, η νεράιδα άρχισε να τραγουδάει ένα χριστουγεννιάτικο τραγούδι και τότε οι θάμνοι παραμέρισαν μόνοι τους και αποκαλύφθηκε στα μάτια τους ένα πολυτελέστατο σαλόνι.

Το Βασιλολουκάκι σάστισε από τη λάμψη αυτού του σαλονιού καταμεσίς στο δάσος και ρώτησε τη Νεφέλη: «Μα πως έγινε αυτό το παλάτι μέσα στο δάσος;». «Άμα υπάρχουν λεφτά, όλα γίνονται», απάντησε η Νεφέλη.

Στο βάθος του σαλονιού, πάνω σε μια υπερυψωμένη πολυθρόνα καθόταν ο Βασιλιάς, που τους έκανε ένα νόημα με το χέρι του να πλησιάσουν προς το μέρος του.

Ο Βασιλιάς κοίταξε τη νεράιδα Νεφέλη και την ρώτησε με αγωνία: «Νεφέλη πως πήγε η αποστολή;»

«Όλα εντάξει», απάντησε το Λουκοβασιλάκι.

«Φέρατε το φάρμακο της πριγκίπισσας Μαίρης;», ρώτησε, συγκρατημένα χαρούμενος ο Βασιλιάς.

«Όχι, δεν το φέραμε», είπε το Λουκοβασιλάκι. Ο Βασιλιάς σκοτείνιασε.

«Δηλαδή, το φέραμε», πρόσθεσε αμέσως το Βασιλολουκάκι. Ο Βασιλιάς φώτισε.

«Θα σας εξηγήσουμε τι συνέβη», είπε η Νεφέλη. Ο Βασιλιάς απόρησε.

Τα Βασιλολουκάκια και η Νεφέλη πλησίασαν πολύ τον Βασιλιά και άρχισαν να του μιλάνε.

Μετά από λίγη ώρα που του μιλούσαν, ακούστηκε ένα κουδουνάκι και μία φωνή υπηρέτη να αναγγέλλει: «Η πριγκίπισσα Μαίρη».

Όλοι γύρισαν προς τη μεριά της πριγκίπισσας που μπήκε στην αίθουσα χαμογελώντας: «Νεφέλη! Αγαπημένη μου νεράιδα ήρθες;» και έτρεξε να βρεθεί κοντά της.

Το δέρμα της πριγκίπισσας είχε χάσει το ροδαλό του χρώμα και ήταν χλωμό από την αρρώστια του «άδικου» και τις αϋπνίες που προκαλεί.

Η Νεφέλη είπε: «Λατρευτή μου πριγκίπισσα μόλις γυρίσαμε από το παλάτι και εξηγούσαμε στον πατέρα σου τι είχε συμβεί, τώρα θα σου πούμε και εσένα τα νέα».

Τα Λουκοβασιλάκια και η Νεφέλη της είπαν για το ταξίδι και το παλάτι με το δωμάτιό της και τι τους είπε ο Μπακούν.

«...έτσι η ασθένειά σου γιατρεύτηκε», κατέληξε η Νεφέλη.

Όλοι μαζί αγκαλιάστηκαν χαρούμενοι.

Ο Βασιλιάς φώναξε «Μαζεύτε τα. Γυρίζουμε πίσω, η αρρώστια του «άδικου» γιατρεύτηκε.

Ένας υπηρέτης τον πλησίασε: «Φεύγουμε εξοχότατε;», ρώτησε τον Βασιλιά.

«Ναι, γυρίζουμε πίσω», είπε ο Βασιλιάς. «Πάμε πίσω στη πόλη, βρέθηκε το φάρμακο για την αρρώστια».

«Και ήταν τόσο απλό...» συνέχισε ο Βασιλιάς, πιάνοντας από τον ώμο τον υπηρέτη, «...Ο Μπακούν και οι άλλοι στη πόλη ανακάλυψαν πως η αρρώστια γιατρεύεται όταν ονειρευόμαστε όμορφα. Και όταν ζούμε όμορφα, ονειρευόμαστε όμορφα. Άρα αλλάζοντας αυτά που ζούμε τα όνειρά μας παύουν να είναι άσχημα και έτσι κοιμόμαστε ήρεμα και η αρρώστια του «άδικου» δεν μας βασανίζει πια».

Τα φύλλα θρόισαν από τον άνεμο όταν όλοι μαζί βγήκαν από το πολυτελές σαλόνι στο δάσος. Είχε βραδιάσει και οι νεράιδες πετούσαν ανάμεσα στα κλαδιά των δένδρων και τα φτερά τους χάιδεψαν το λαιμό της Μαίρης, που πετάχτηκε από τα σεντόνια της: «Αχ, τι όμορφο όνειρο ήταν αυτό!».